Walnięta, zakręcona i niespełna rozumu dwudziestoczterolatka, której wydaje się, że umie pisać, i że – o mamo – jest w tym dobra. Do tej pory nikt nie wyprowadził jej z błędu, więc albo wszyscy się z nią zgadzają, albo jej boją. Tak też może być. Przyjmijmy jednak, że pisanie jest jedną z rzeczy, która jej wychodzi, i z której pozornie może być dumna. Dużo czyta, jeszcze więcej pisze, gra na nerwach i podobno studiuje. Ogląda za dużo seriali, za bardzo zżywa się z bohaterami, a później z tego powodu cierpi. Zbyt szybko ufa ludziom, oddaje się im, pomaga, a później sama zostaje z niczym. Witajcie w świecie Lusi. Rozgośćcie się i bawcie się dobrze!
-
Na twitterze wywiązała się ostatnio dyskusja dotycząca tego, że ludzie, którzy nie lubią spontaniczności nawet nie wiedzą, co tracą, i tak...
-
Czas szybko zatacza koło. Rok temu w niezwykłym pośpiechu opuszczałam poprzednie mieszkanie, klnąc pod nosem, że timing wyrzucenia mni...
-
Dobrałam się w ten weekend (bo miałam robić wiele innych rzeczy więc rozumiecie, #priorytety) do moich starych blogów, które gdzieś sobie ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz