jak się nie nastawiać?

Nie umiem rozmawiać z ludźmi.

Inaczej, staram się, robię co w mojej mocy żeby albo nie wyjść na nadgorliwą, ale też nie zapomnieć, że trzeba odpisać, bo po paru godzinach/dniach to już trochę wstyd.

Ogólnie to mam problem z tym, czasem, żeby rozeznać, czy ktoś się ze mnie zgrywa, czy ktoś chce nadal ze mną gadać, czy odpisuje jednak półsłówkami dlatego, że jestem nudną rozmówczynią. Byłoby prościej spytać, owszem, no ale to tez takie trochę drażliwe, bo „jednak pokazujesz, że nie ogarniasz”. A ja już i tak za dość nie ogarniam.

Wczoraj na przykład szukałam spódnicy, obeszłam sklep w te i we w te kilkukrotnie, po czym strapiona wróciłam do domu. Gdzie skapnęłam się, że jakby to, że tej spódnicy tam nie znalazłam to oczywistość, bo ona jest z innego sklepu. A mi się pomyliło, he, he.  Dla takich ludzi jak ja stworzyli sklepy internetowe, mówię Wam.

Chodzi mi o to, że jak z kimś mi się dobrze rozmawia, a znam tego kogoś dosyć krótko i nie wiem na ile „mogę sobie pozwolić”, to zawsz ogarnia mnie strach, że wyjdę na natręta, wariatkę, albo gorzej – na desperatkę. I nie umiem z tym walczyć i zagaduję i gadam/piszę zupełne głupoty……. That’s me. 

Mimo wszystko chyba jestem fajna. Tak się zastanawiam.

I jeszcze jedno: jak się nie nastawiać na cośkogoś?  

co do tak częstego dodawania postów, doszłam do wniosku, że chcę pisać więcej a częściej, nawet o tak błahych sprawach, żeby nie zwariować.